De afgelopen decennia voert de West-Europese politiek een beleid met als doel zoveel mogelijk publieke diensten in de private sector terecht te laten komen. Soms is deze privatisering een goede beslissing teneinde niet goed functionerende bureaucratieën efficiënter te maken. Vaak wordt echter beweerd dat de taken in (semi)-private handen beter kunnen worden uitgevoerd, zonder dat deze beweringen van tevoren echt te staven zijn. Het dogmatisch geloof in de heilige vrije markt, dat aan het einde van de vorige eeuw de politieke arena in alle Europese landen domineerde – zelfs onder sociaaldemocraten – lijkt met de huidige economische crisis zijn tol te eisen. De politieke stroming die de motor achter de privatiseringen was, het liberalisme, heeft echter de sleutel in handen om deze ontwikkeling te stoppen. De liberalen zullen dan eerst op zoek moeten gaan naar hun eigen wortels.