Tijdens de Amerikaanse verkiezingsnacht organiseerde campagnebureau BKB een feest in de Melkweg te Amsterdam. Ook ik mocht daar spreken, als een van de 430 aanwezige Amerika-deskundigen. Er was mij gevraagd het over het buitenlandbeleid te hebben. Dat buitenlandbeleid is in drie stappen samen te vatten. Stap 1: Praten. Stap 2: Bombarderen. Stap 3: Dreigen om Hillary Clinton langs te sturen.
Er is de afgelopen kabinetsjaren veel gestaakt, geprotesteerd en gedemonstreerd. Door leraren tegen de maatregelen die het passend onderwijs zouden treffen. Door docenten en studenten tegen ‘Biggetje Bijsterveldt’. Door werklozen tegen de bezuinigingen op de kunstsector. Het zijn gezellige protesten, met worstenkraampjes en koffie in kartonnen bekertjes. Met vrouwen die de veertig gepasseerd zijn maar toch met een pruik op protestliedjes zingen. Het gaat er vooral om dat we een leuke dag hebben met zijn allen. Een paar maanden terug stonden duizenden midden-veertigers in matrozenpakken op station Amsterdam Sloterdijk. ‘Een protest tegen de bezuinigingen op de marine’, dacht ik. Het bleek om een concert van de Toppers te gaan. Dat is de staat van het protest in 2012.
Volgens VNO-NCW-voorzitter Bernard Wientjes zijn er in Nederland te weinig capabele politici. In een interview met NRC Weekend zegt hij: ‘Ik vind dat we weinig toppolitici hebben in Nederland. Een goede politicus hoort mensen mee te sleuren. Hoort een visie te hebben. (…) De echte elite zie je niet meer in de top van ons politieke stelsel. Ministers, het kabinet, Eerste Kamer, Tweede Kamer… Dat is uitermate slecht voor het land. Het leiden van een land is ongelooflijk gecompliceerd en daarvoor zijn redelijk zeldzame eigenschappen nodig.’
In vijftien maanden tijd zijn tweede masters onwaarschijnlijk duur geworden, worden masteropleidingen gezien als studievertraging en wordt studievertraging gezien als doodzonde. Docenten in het middelbaar onderwijs staakten eind januari omdat zij veertig uur meer moeten gaan werken, maar daar niet extra voor betaald krijgen. Het cultuurbudget is bijna gehalveerd. Er is maar één conclusie mogelijk: is Cohen de bedrijfspoedel, dan is Marja van Bijsterveldt het bespaarvarkentje van kabinet Rutte I.
