Het rommelt in het Midden-Oosten. En dit keer gaat het niet om Nederlandse politici of Deense cartoonisten. Het gaat, zo zegt men, om datgene wat wij tegenwoordig in de Westerse wereld wel als onze grootste verworvenheid beschouwen: vrijheid. Het recht van een bevolking om zijn eigen toekomst te kiezen en om de eigen machthebbers te kiezen en ze naar huis te sturen als ze hun boekje te buiten gaan, worden gezien als standaardkenmerken van moderne staten. Landen die (nog) niet democratisch zijn, zouden achterlopen. Impliciet is deze opvatting ook een onderdeel van het buitenlands beleid van Nederland en andere Westerse landen. Doordat zij democratisering in andere landen steunen wordt duidelijk dat ze van mening zijn dat landen die de democratie nog niet toepassen hulp nodig hebben om op hetzelfde (hoge) niveau als West-Europa te belanden. Nieuwe ‘echte’ democratieën zijn er echter nog niet ontstaan en weinig wijst erop dat de landen waar de lente is uitgebroken dat op eigen kracht snel zullen worden.